Son zamanlarda dikkatimi çeken bir şey var: Eskiden sadece masallarda gördüğümüz o narin, korunmaya muhtaç prenses figürü, sanki bazı erkeklerin davranışlarında yeniden hayat buluyor. Evet, yanlış duymadınız. Bahsettiğim şey, "prenses erkekler". Onları tanımış ya da bir şekilde hayatınıza girmiş olabilirsiniz. Belki de bu tanım, sizi rahatsız etti, belki de gülümsetti. Ama gerçek şu ki, bu yeni nesil erkekler, ilişkilerde farklı bir duruş sergiliyor.
Bu "prenses" halleri genelde nasıl mı ortaya çıkıyor? Daha fazla ilgi, daha fazla anlayış, hatta bazen biraz fazlaca bir hassasiyet bekliyorlar. Partnerlerinden sürekli bir onay, bir takdir beklentisi içinde oluyorlar. Aslında, duygusal ihtiyaçlarını açıkça ifade etmeleri, bir anlamda takdir edilesi. Hepimiz, bir şekilde anlaşılmak ve sevilmek istemez miyiz? Ancak bazen bu beklentiler öyle bir noktaya geliyor ki, ilişkilerdeki o dengeler tamamen alt üst olabiliyor.
Bu tür davranışlar, elbette ki eleştirilmesi gereken şeyler değil. Belki de bu erkekler, çocukluk dönemlerinde yeterince ilgi görmediler ya da hayatları boyunca güçlü olmaları gerektiği öğretildi ve şimdi bu rolleri yıkmak istiyorlar. Belki de bir süre sonra bu "prenses" tavırları bir savunma mekanizması haline geldi. Anlayabiliyorum; modern dünyada herkesin duygusal ihtiyaçları var, ve bu ihtiyaçları dile getirmek de son derece insani bir durum.
Ancak şu da bir gerçek ki, bir ilişkide iki tarafın da kendini eşit hissetmesi, her zaman önemli. Eğer bir taraf sürekli ilgi ve sevgi bekleyen taraf haline gelirse, diğer taraf kendini tükenmiş ve yetersiz hissedebilir. "Prenses erkekler" de tam olarak bu noktada, bazen farkında olmadan partnerlerini zorluyor olabilirler.
Kendi hayatımda da bu tür erkeklerle karşılaştım. İtiraf etmeliyim ki, ilk başlarda bu durum biraz kafa karıştırıcı olabiliyor. "Neden bu kadar ilgi bekliyor?", "Neden sürekli onaylanmak istiyor?" diye düşünürken buluyorsunuz kendinizi. Ama bir süre sonra anlıyorsunuz ki, bu onların bir sevgi dili, bir tür bağlanma şekli. Yine de, bu rollerin çok belirgin hale gelmesi ilişkiye zarar verebilir. Sonuç olarak, "prenses erkekler" aslında modern ilişkilerin bir yansıması. Toplumsal cinsiyet rollerinin değiştiği, duygusal ihtiyaçların daha açık bir şekilde ifade edildiği bir dünyada yaşıyoruz. Bu, kötü bir şey değil, ancak dengeyi korumak her zamankinden daha önemli. Çünkü sağlıklı bir ilişki, iki tarafın da hem ihtiyaçlarını dile getirebildiği hem de birbirine destek olabildiği bir ortamda gelişir. Belki de mesele, o "prens" ve "prenses" rollerini bir kenara bırakıp, gerçek ve eşit bir ortaklık kurmakta...
Comments