“Neden böyle oldu?”
Ayrılık sonrası kendimize en çok sorduğumuz sorulardan biri olabilir. Bu noktada ben de size bir neden? sorusu yöneltmek istiyorum;
“Neden bunu düşünüyoruz?”
Ardı arkası kesilmeyecek ve biz izin verdiğimiz sürece bilincimize geçiş yapacak soruları ve cevapları üretmek, her zaman işleyen makinamızın görevi olacaktır. Ayrılık sonrasını konuşmak, bu noktadaki duygusal serüvenimizi keşfetmek için bir başlangıç noktası olabilir. Evet, ne yazık ki, ayrılıklar hem bitiş hem de başlangıcı temsil eden bir noktada her zaman hayatımızın içinde bulunmaya devam edecek bir olgudur. Kontrolümüz veya kontrolümüzün dışında gelişebilecek birçok ayrılık yaşayabiliriz. Örneğin, sevgilinle ilişkini bitirmek, arkadaşınla aranın bozulması, eşlerin yaşadığı boşanma süreçleri, sevdiğimiz birinin vefat etmesi.. gibi farklı örnekler ile ayrılık teması hayatımızın belirli noktalarında yürüdüğümüz bu yaşam yolunda bize eşlik edebilir.
Psikoloji bu süreci, yas süreci olarak adlandırmakta ve sağlıklı bir yas sürecinin içinde bulanan birkaç evreden bahsetmekte. Buradaki ilk durağımız inkar olmaktadır. Kabul etmekte zorlandığımız bir gerçeklikle yüzleşmek zorunda kalırız. Kendimizi “Hayır bunlar gerçek değil, bunların hepsi bir rüya birazdan uyanacağım” derken bulabiliriz. İkinci durağımız ise öfkedir. İşte “Neden” soruları bu aşamada ortaya çıkar. Bizi terk eden, bırakan, giden insana karşı olan öfkemizi ona aktarmak isteriz, onu bulamayız ve bu sebepten kendimize sorular sormaya, öfkemizi yatıştırmaya başlarız. Üçüncü durağımız ise pazarlık olarak adlandırılıyor burada ise bir şeylerin normale dönmeye başlamasıyla ve sorduğumuz soruların bir şekilde cevaplanmasıyla birlikte artık duruma, “Geri gelirse...” “Her şey normale dönerse..” gibi bir noktadan bakmaya başlarız. Sondan bir önceki durağımız depresyon olur, duygularımızın daha yoğun yaşanmaya başladığı farkındalığımızın arttığı ve son durak olan kabullenme evresine geçiş yaşanır. “Evet bu da oldu ama hayat devam ediyor” demeye başlarız. Yaşadığımız kayıp ya da ayrılık yaşam yolu boyunca bize eşlik etmeye devam eder ama artık duygularınızın geçişine her durakta nasıl bir etki bıraktığına sağlıklı bir yerden izin verdiğimiz için bizi ilk günlerdeki gibi rahatsız etmediğini görürüz. Yas sürecindeki her durak, sırtımızdaki ağırlıklardan birini bırakmamıza, dinlenmemize ve kendimizi tekrar bulmamıza yardımcı olmaktadır.
Şimdi asıl sorumuza tekrar dönelim NEDEN? neden diye soruyoruz? Çünkü karşımızdaki kişinin bir noktada, böyle bir yıkımla bizi tek başımıza bırakacağınızı kabullenemiyoruz. Her şey kabullenmekle başlıyor. Her ayrılık bir tek kalıştır. Hayat boyunca devam edecek bir süreçtir. Bu süreçleri değiştiremeyiz, yok edemeyiz ama bununla birlikte yaşamayı buna sağlıklı tepkiler vermeyi öğrenebiliriz. Böyle dönemlerde psikoterapiden faydalanmak çok değerli olacaktır.
Comments