Evet hiç birimizin mükemmel olmadığına, hepimizin gelişim alanları olduğuna inanırım. Mamafih kendimde sevdiğim başlıca özelliklerden biri ‘sildim mi bir kalemde’ bir insan olmam.
Yeterli sevgi görmüyor muyum, hak ettiğim değeri alamıyor muyum şakkadanak bi soğuma geliyor bana, sanki o adam hiç olmamış gibi, 1 dakika öncesine kadar duygularım yokmuş gibi bir hissizlik halini mütevellit hoop yallah tazyik..
Tabi bu doğuştan gelen bir özelliğim hani sonradan kazanılabilen bir yetenek mi bilmem, bilim adamları bu konuya eğilirse iyi olur kanaatindeyim.
Drama sevmem, dramatik durumları olması gerekenden (benim kanımca tabi) daha uzun süre yaşayan insanlara da her ne kadar empat derecesinde bir insan olduğum söylense de hiç anlam veremiyorum.
Yahu tamam tabi ki acımızı yaşayacağız, zamanında o duyguları yaşamak çok kıymetli, içimize atmıyoruz da bu kadar uzun tutmaya, hayatımızdan çalmaya da gerek var mı gerçekten?
Böyle geniş geniş konuşuyorum diye sanmayın ki hiç sınanmadım. Efendime söyleyeyim 2 gün kala düğün iptali mi yaşamadım, yok efendim bu yaz başı kocam ölümlerden mi dönmedi..
Ama yine de ‘napıyoruz rujumuzu sürüp hop hayatımıza kaldığımız yerden devam ediyoruz!’ Şiddetle tavsiye ederim, deneyin ne de olsa hayat yaşamaya değer be canlar!
Comentários