Merhaba sevgili anneler. Son yazımda sorduğum sorular üzerine düşündünüz mü? Cevaplarınızı duymayı çok isterim. Ben de kendi cevabımı vereyim. Bebeğimin ilk hareketini hissettiğimde şaşkındım. Heyecanlandım, hatta 'Yanlış mı hissettim acaba?' diye düşündüm. Gerçekten bana "Ben buradayım!" mı demişti? O anki heyecanımı nasıl anlatabilirim bilmiyorum, kelimeler yetmez. Beni en iyi sizler anlarsınız. Ayaklarımı uzatmış televizyon izlerken bir anda oluverdi. O hareketi hisseder hissetmez hemen anneme ve teyzeme yazdığımı hatırlıyorum. "Bu ilk hareket mi?" diye başlarının etini yemiştim. İçimde burukluk da vardı, çünkü annem hastanede hastalığıyla cebelleşiyordu. O an yanımda olsaydı ona sıkı sıkı sarılır ve bu heyecanımı onunla paylaşırdım. Neyse, moral bozmak yok! Biz anneyiz ve moral bozma lüksümüz yok. Bugün kaldığımız yerden devam ediyoruz, konumuz: hamilelik.
Annelik Sırası mı Bekliyoruz?
Hamile kadınlara genellikle "anne adayı" derler. Çocuğunu kucağına almamışsan henüz "anne" değilsindir onlara göre. Bir sürü olumsuz ihtimal sıralarlar, uzun uzun. Sanki hamilelerin bu kötü senaryoları duymaya ihtiyaçları varmış gibi. Bir olumsuzluk yaşansa bile o bebeğimizdir, 1 günlük de olsa o bizim. Ve biz o anda anneyizdir. Hamile bir kadının bedeni ve aklı zaten her an teyakkuzdadır. Daha fazla korkutmak zalimliktir. Kadınların sakinleşmeye, anlaşılmaya ihtiyaçları vardır. Kendilerine bile itiraf edemedikleri korkularını ve duygularını dinleyebilecek birinin yanlarında olmasını isterler. Ama ortada "Bir hamile sen misin?" tarzı yaklaşımda bulunan insanlardan çok var. Siz bu insanlarla ne kadar karşılaştınız? Hadi itiraf vakti!
Tek Hamile Benim! Var mı İtirazı Olan?
Evet, tek hamile biz değiliz. Belki şımarmaya bile koşullarımız elvermez, belki tecrübeliyiz, belki de baştan aşağı acemi. Belki tek tabancayız, etrafımızda yardım edecek kimse yok. Belki öyle bir durumdayız ki, hamile olduğumuzu bile bazen unutuyoruz. Her şey olabilir. Ama anneler, unutmayın ki hepiniz biriciksiniz. Her annenin ve bebeğinin yolculuğu farklıdır. Kimi dar patikalardan geçer, kimi ferah bir yolda arabasıyla ilerler. Yine de hepiniz çok kıymetlisiniz. Bunu duymasınız da, hak etmediğinizi düşünseniz bile siz değerli kadınlarsınız. Bebeğiniz karnınıza düştüğü andan itibaren onu sevmeye başladıysanız, çoktan annesiniz. Kimseye kulak asmayın!
Kendi Elini Tut!
Kendinizi hırpaladığınızı, yorduğunuzu, en acımasız eleştirileri kendinize yaptığınızı biliyorum. Çünkü ben de yaptım. O zaman yine bir soruyla bitiriyorum: Kendinize en acımasız olduğunuz an neydi, hatırlıyor musunuz? Sevgiyle kalın ve bu dünyadaki en büyük sevginizle, bebeğinizle...
Comments